Ranek, 4 listopada 2015r. „Ciemno wszędzie …, co to będzie?” Były „Dziady”.
Humaniści z kl. IID i matematycy z kl. IIA odwiedzili Teatr Muzyczny w Łodzi. Młodzież obejrzała spektakl „Dziady”.
Mając świadomość, że to klasyka polskiego dramatu romantycznego i… obowiązkowa lektura szkolna, a przy tym dzieło trudne w „przekładzie” na czasy dzisiejsze, staraliśmy się dostrzec w tej inscenizacji to, co jest istotą tragedii młodości w utworze Mickiewicza: wszystko, co stanowi esencję niemożności rozwinięcia swej energii, która cechuje młodość, i utopienia jej, tej żywotności młodych ludzi, przeznaczonej do zabawy, miłości, romantycznej utraty tchu, w polityce, nienawiści, zdradzie i zemście… Sensowność buntu narodowo – wyzwoleńczego jest w „Dziadach” głęboko ironiczna, bo podszyta gorzką świadomością, że zło rodzi zawsze zło, zemsta zemstę, a z nienawiści nie wyfrunie nagle gołąb pokoju, tylko nienawiść. Koło pragnienia wolności się zamyka i młodość przedwcześnie dojrzewa do starości. A kiedy znaleźć czas na beztroskie spotkanie z przyjaciółmi, na potajemne pierwsze pocałunki, na niewinne bunty przeciwko odpowiedzialności, bo spada na młodość nagle i bez pardonu? Troszkę o takich właśnie dylematach te „Dziady” w reż. Miedziewskiego mają być… Na pewno każda inscenizacja tego arcydramatu to rzecz zawsze warta obejrzenia i refleksji.
Agata Sikorska
